به گزارش دنانیوز؛ علی جعفری؛ محافظه‌کاران اصولگرا معتقدند اگر سعید جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ بر گفتمان مقاومت پافشاری نمی‌کرد، می‌توانستند با سه‌گانه‌ی حداد عادل، قالیباف و ولایتی، حسن روحانی را شکست دهند.
آنها از همان سال تا به امروز همه‌ی ضعف‌های نظری و عملی خود را به اسم جلیلی فاکتور می‌کنند. اما آنچه در یک دهه گذشته باعث شکست قبیله اصولگرایان در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی شده، نه پایداری بر اصول، که عدول از آن و زوایه‌گیری از خط اصیل انقلاب بوده است.
شکست اصولگرایی مصطلح، زمانی شروع شد که برخلاف نظر رهبری چشم بر عملکرد احمدی‌نژاد بستند و ناجوانمردانه تخریبش کردند.(منظورم لجن‌پراکنی است) پس از آن در انتخابات ۹۲ با این گمان که مردم از مقاومت خسته‌اند، با گفتمان سازش هم صدا شدند.
در دولت‌های یازدهم و دوازدهم در برابر ناکارآمدی مفاسد و دروغگویی‌های حسن روحانی و وزرای لیبرال او مسامحه پیشه کردند. سپس به امید رأی‌آوری در مجلس دهم، محافظه‌کارانه از کنار برجام عبور کردند، و امروز همچون گذشته در برابر مفاسد اقتصادی سکوت می‌کنند. اما اینبار ظاهرا پای برخی از آنها و آقازاده‌های مفت‌خورشان در پرونده‌های کلان اقتصادی‌گیر است.
اصولگرایانی که طبق سنت دیرینه در انتخابات کاملا لیبرال عمل می‌کنند و در این زمینه تفاوتی با اصلاح‌طلبان ندارند، در کمال پررویی دوباره با چهره‌های فسیل شده و همان استدلال پوسیده که اگر وحدت نشود اصلاح‌طلبان رأی می‌آورند به میدان آمده‌اند.
به جوانان دهه‌ی هفتادی و هشتادی حق می‌دهم اگر فریب اصولگرایان استحاله شده و عملگرا را بخورند. چرا که آنها نه تنها اسطوره‌هایی همچون عبدالحمید دیالمه را درک نکرده‌اند، بلکه در هیاهوی دعوای غیراصیل اصلاح‌طلب- اصولگرا فرصت نکرده‌اند حتی از کنار اندیشه‌های ناب اسلامی دیالمه رد بشوند.
اما امثال جلیلی که در اوج مبارزات سیاسی دهه پنجاه، شاگرد شهید دیالمه بوده‌اند، یاد گرفته‌اند که چگونه دین خود را در پناه سیاست‌ورزی مکتبی و انقلابی حفظ کنند.
انتهای پیام/
عالی بود ممنون